معنی نافه مشک - جستجوی لغت در جدول جو

نافه مشک

لغت نامه دهخدا

آنکه نافۀ مشک را بگشاید و بوی خوش پراکنده سازد، نافه گشاینده، برای مثال هوا مسیح نفس گشت و خاک نافه گشای / درخت سبز شد و مرغ در خروش آمد (حافظ - ۳۵۸)، کنایه از خوش بوکنندۀ هوا

فرهنگ فارسی عمید

نافه گشا

(دُ)

آنکه نافۀ مشک را باز می کند و از هم می گشاید. که با گشودن نافه هوا را مشک آگین و معطر می کند

لغت نامه دهخدا

نافه کشی

(فَ / فِ کَ / کِ)

عمل نافه کش. صفت آهوی نافه دار:
هر آهو که با داغ او زاده بود
ز نافه کشی نافش افتاده بود.
نظامی

لغت نامه دهخدا

چاه مشک

(مُ)

دهی است از دهستان نیم بلوک بخش قاین شهرستان بیرجند که در 40 هزارگزی شمال قاین واقع شده. کوهستانی و معتدل است و 28 تن سکنه دارد. آبش از چاه محصولش غلات، شغل اهالی زراعت و مالداری وراهش مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9)

لغت نامه دهخدا

نافه مو

(فَ / فِ)

پیری که موهایش مثل موی نافه سفید شده باشد. (آنندراج). رجوع به نافه شود

لغت نامه دهخدا

نافه کش

(دُ)

آنکه نافۀ مشکین با خود دارد. که نافه با خود دارد. آهوئی که نافۀ مشکین دارد

لغت نامه دهخدا

نای مشک

(مَ)

نی انبان. نای انبان. (از جهانگیری). نای انبان، و آن را نای مشکک هم میگویند. (از برهان قاطع) (از آنندراج). بمعنی نای انبان است، چه انبان را مشک گفته و آن را مشکک یعنی مشک کوچک نیز گفته اند. (انجمن آرا). رجوع به ناانبان شود

لغت نامه دهخدا

نافه مشک یافتن

(طُ کَ دَ)

کنایه از بلندآوازگی و نیک نامی و شهرت یافتن و نام نیک به هم رسانیدن. (برهان قاطع). کنایه از بلندآوازه شدن و نیک نامی یافتن. (آنندراج) (انجمن آرا)

لغت نامه دهخدا

نافه کشی

نافه با خود داشتن: هر آهو که با داغ او زاده بود ز نافه کشی نافش افتاده بود. (نظامی لغ)

فرهنگ لغت هوشیار